Mehmet Ali BOZGEYİK
Bekledim

Seni baharı gözede bekleyen yaprak gibi
Annesini camda bekleyen çocuk
İnsan eline düşmüş kuş gibi
Seni sokağını kaybetmiş şehir
Dumanını yitirmiş tütün
Acısını yitirmiş kahır gibi
Seni düşünü tüketmiş ömür
Üşümüş bebek
Ütülü gömlek gibi
Kılınmamış yatsı namazı
Son kalan nefes gibi bekledim
Vah benim emeklerim!...