Sevmiyor yaprakları olmayan
Solgun bir papatya oluyorsun
Yerde ayak izlerin üst üste
Seviyor yaprakların tedirgin
Saklayacak şey arıyorlar
Utanmış yüzlerini
Bir fal nöbetinden geride
Güneşi kararmış çöl oluyorsun
Bedevi seslerinden uzak
Bütün yolların sahipsiz
İzsiz bir ayak
Dolaşıp duruyor yüzünde